“We letten op alles wat invloed heeft op de leefbaarheid: is het groen netjes, ligt er zwerfafval, of zijn er verwaarloosde tuinen?” vertelt Harrold terwijl ze de buurt in lopen. “We gaan altijd zonder vast plan op pad. We weten niet wie we tegenkomen of wat we vinden. Dat maakt het juist waardevol. Ondertussen ziet hij een woning waar geklust wordt. “Dat ziet er weer netjes uit!”, complimenteert Harrold de bewoner. Hij knoopt een praatje aan over het wonen in de buurt.

Even verderop zien we een slecht onderhouden tuin. “Dat kan een teken zijn dat er meer aan de hand is”, vertelt Annelies. Ze belt aan en legt uit waarom ze aan de deur staat. Ze worden uitgenodigd om binnen te komen. Aan de keukentafel vraagt Harrold aan de huurder hoe het komt dat de tuin verwaarloosd is. Al snel blijkt dat persoonlijke problemen een grote rol spelen. We bespreken of er al hulp is en of dat genoeg is.

Na een fijn gesprek laat Harrold zijn telefoonnummer achter. Annelies spreekt af om de huurder in contact te brengen met De Kwajongens. Dit is een initiatief dat jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt helpt. “Ze zijn geen hoveniers, maar ze helpen graag bij het opknappen van tuinen.” Harrold voegt hieraan toe: “Wanneer bewoners denken dat ze baat kunnen hebben bij dit soort hulp, kunnen ze altijd contact opnemen met ons of de wijkbeheerder. We zorgen dan voor het contact met de Kwajongens.” Nadat we afscheid hebben genomen, legt Annelies uit dat het ook kan voorkomen dat iemand geen hulp wil. “Dat is prima. Maar als we ons echt zorgen maken, moeten we actie ondernemen. Gelukkig komt dat weinig voor.”